Ah, de geneugten van romantische avonden tussen de lakens, gefluisterde gesprekken en diepe verbondenheid - dingen waar we allemaal naar verlangen in onze relaties. Maar wat gebeurt er als uw jongste kind besluit dat uw slaapkamer ook hun domein is? Het is een probleem waar veel ouders mee te maken hebben, en wij zijn niet anders. Onze jongste heeft de gewoonte ontwikkeld om voortdurend in ons bed te kruipen, en dat heeft een behoorlijke impact gehad op de intimiteit tussen ons.
Laten we eerlijk zijn: ouderschap is geweldig, maar het kan ook behoorlijk vermoeiend zijn. Na een lange dag werken en gezinsactiviteiten kijken mijn partner en ik ernaar uit om 's avonds samen tijd door te brengen. Maar de laatste tijd voelt het alsof we nooit echt alleen zijn. Onze jongste, van een jaar of vier, heeft besloten dat zijn eigen bed niet meer aan zijn normen voldoet. In plaats daarvan brengt hij het grootste deel van de nacht in ons bed door.
Aanvankelijk was het schattig en begrijpelijk. We wisten dat hij zich soms bang of eenzaam voelde, en we wilden er altijd voor hem zijn. Maar na verloop van tijd werd het een patroon. Op het moment dat we naar bed gaan, hoort hij het en lijkt het alsof hij uit het niets in onze kamer verschijnt. En hoewel we van hem houden en zijn aanwezigheid waarderen, heeft dit duidelijk onze relatie beïnvloed.
Ten eerste is er geen privacy meer. Romantische verrassingen en intieme momenten tussen ons zijn zeldzamer geworden. Als je op je hoede moet zijn voor een nieuwsgierige peuter die elk moment kan opduiken, is het een uitdaging om diep met elkaar in contact te komen.
Bovendien beïnvloedt het onze slaapkwaliteit. Als ouders weten we dat slaap heilig is, en als een kind midden in de nacht aan het schoppen is, is het moeilijk om een goede nachtrust te krijgen. Het resultaat is dat we overdag vaak moe zijn en de energie missen voor romantische momenten.
Dus, hoe gaan we om met deze situatie? Eerst en vooral hebben we besloten om open en eerlijk met elkaar te communiceren. We hebben onze behoeften en verlangens besproken en we begrijpen dat ons kind altijd op de eerste plaats komt. Maar we hebben ons ook gerealiseerd hoe belangrijk het is om een balans te vinden die voor ons allemaal werkt.
Een van de dingen die we hebben geprobeerd, is het creëren van een speciale bedtijdroutine voor onze jongste. We lezen hem een verhaaltje voor voor het slapengaan, zorgen ervoor dat zijn eigen bed comfortabel en uitnodigend is en proberen hem gerust te stellen als hij midden in de nacht wakker wordt. Dit heeft zijn zelfvertrouwen vergroot en hem doen begrijpen dat zijn eigen bed een veilige en comfortabele plek is.
Daarnaast hebben we wat quality time voor onszelf ingepland. We proberen zo nu en dan een oppas te regelen, zodat we een avondje uit kunnen gaan of gewoon samen kunnen ontspannen zonder onderbrekingen. Het is cruciaal om te onthouden dat onze relatie ook aandacht nodig heeft.
Ouderschap brengt onvermijdelijk uitdagingen met zich mee, en soms kunnen die uitdagingen hun tol eisen van de intimiteit tussen de lakens. Maar met open communicatie, geduld en een beetje creativiteit kunnen we nog steeds manieren vinden om de romantiek levend te houden, zelfs met onze jongste als onverwachte toeschouwer in ons bed. Het is een reis die we samen maken en we zijn vastbesloten om het beste uit elke situatie te halen, hoe uitdagend deze soms ook is.
